Voor de meikoningin

voor de meikoningin / geen gedicht

wortels ouder dan muren
muren van een kerkgebouw
muren die beschermen
maar ook gevangen houden

de oude germanen eerden
onder de blote hemel
de goden van liefde en strijd
vaak bij een grote oude eik
zo schreef de romein tacitus
want niet opsluiten kon je de goden

maar toen kwam de heiland
zoon van god
gevangen door mensen
eerst op een kruis gedood
daarna onder een kruis vereerd

oude muren gebouwd, dikwijls daar
waar een oude eik geveld werd
door hen die vrijheid kwamen brengen
een bijzondere vrijheid
tussen muren opgesloten

reddeloos buiten muren verstoten
zonder vorm, zonder woord
het oude maakte mensen bang
bang voor wat in hun heidense zelf
al zo lang verborgen was

daarbuiten leefde de vrijheid voort
vervloekt, bijna vergeten
een muur beschermde ertegen

muren werden van metaal en beton
ook het kruis werd vergeten
de machine werd de nieuwe heiland
ons nieuwe voorbeeld
ach was hij maar wat slimmer
onze geest bliezen we in dat staal
zou het tot leven komen?

het is de eerste dag van mei
koning winter voedt de aarde
met zijn bloed, met zijn lichaam
koning der dieren, oude jonge pan
kust de lentekoningin herboren

onzichtbaar voor gewone ogen
schijnt een eeuwig licht
de wereld begreep het niet
dacht het te vangen in muren
of onder een kruis

koningin van de lente
koningin van de nacht
zon en maan
het licht wacht