Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 11 min

Schapen in lockdown

Dit is een kopie van de blogpost zoals eerst geplaatst op Nevelflarden.

Zoals mensen zich nu laten opsluiten vanwege een virus lijkt wel een beetje op de lockdown die in 2001 ingesteld werd om mond- en klauwzeer (MKZ), een besmettelijke ziekte onder het vee, tegen te gaan. In een cirkel rond elke besmetting werden alle dieren geruimd. Het vervoer van vee over de weg werd verboden.

De schapen van mijn ouders moesten in de kooi blijven. Ze mochten de weg niet over, en konden dus maandenlang de heide niet op. Mijn moeder was schaapherderin en schrijfster. Ze zei hierover:

Ik was woedend. Vergeet niet dat het kerngezonde dieren waren. Je maakt ze ziek als ze niet kunnen trekken.

Hm, zou dat voor mensen ook gelden? Dit stond in Het Schaap, een vakblad voor de schapenhouder (april 2002, pp. 22-24, “Christine Mouw schreef boek over het herderen”, door Jaques Engelen). In haar boek Schemering schrijft ze niet alleen over haar ervaringen als herderin in de natuur, maar ook over de MKZ-tijd.

Ach Brinkman, luister toch eens naar de oude boeren hier op de Veluwe..
Luister eens naar wat zij jou te vertellen hebben..
Gewoon, omdat het verleden ze dat geleerd heeft.
En dat is het feit dat het M.K.Z. virus altijd terugkomt.
Meestal na een half jaar.
Dan breekt opnieuw ergens M.K.Z. uit.
Zomaar, spontaan.
Waar ben je dan nu mee bezig…?
Heeft dit uitmoorden, waar je nu zo druk mee bezig bent om verdere uitbreiding te voorkomen, wel zin?
Laat dat eens tot je doordringen
En kom tot besef:
Het virus is niet te stoppen
…door te doden…
Het laat zich niet grijpen
…in de grote grijparmen…
Het is als een smeulend vuur onder de grond; niet zichtbaar, verraderlijk maar wel werkzaam aanwezig.
En het steekt onverwacht hier of daar de kop op…
Het ontij is niet te keren.
Je kunt het niet afwenden
En je kunt het geen halt toe roepen, door allerlei drastische maatregelen in te voeren, waardoor er nu al duizendtallen lieve, weerloze dieren zijn vermoord..!
Als je het nu eens, zoals hier de oude boeren weten, gewoon had laten ‘uitvieren’, of de dieren had laten enten.
– Christien Mouw in Schemering (2001)
Schemering cover
Prins Bernhard aan Christien over Schemering en Adieu

Zowel inenten als het laten uitrazen waren puur economisch echter geen goede opties. Voor de export en de financiële belangen van onze moderne veehouderij was de lockdown toen lastig te vermijden. Maar veel boeren, vaak familiebedrijven waar de koeien al honderden jaren gefokt werden, hebben het als traumatisch ervaren. Hun binding met hun boerderij, hun land en hun koeien valt niet te vangen in getallen, in rekenmodellen of in abstracte belangen. Waarom zou je gezonde dieren opsluiten of zelfs afmaken? De schapen van mijn ouders werden er ziek van!

Nog steeds zitten de schapen gevangen binnen de tralies van het hekwerk rondom de kooi.
En de mest stapelt zich op.
In en om de kooi.
Binnen de kooi slaat de damp van ammoniaklucht je tegen het gezicht.
Je ogen gaan er van tranen.
Dat wordt nog verergerd, als de uitdrukkingloze, matte schapenkoppen je zielloos aanstaren…
Geen sprankeltje vreugde, geen minuscuul teken van blijdschap kan ik ook nog maar een moment gewaren in de anders zo ‘brutaal-eigenwijze’ snoetekoppen!
En buiten de kooi is de aanblik nog triester.
Door de aanhoudende regen vormen zich plassen tussen de modder en de mest, waarin de donkere wolken kil weerspiegelen.
– Christien Mouw in Schemering (2001)
Weer op de hei, 9 juli 2001. Foto: Henri Lokhorst.

Nee, het ging niet goed met de schapen, psychisch niet en lichamelijk niet. Dat is natuurlijk ook een eenheid. Niet alleen blijven schapen alleen gezond als ze genoeg beweging krijgen, liefst in de buitenlucht. Dat geldt voor mensen ook. In de angst voor corona hebben we onze gezondheid zo goed beschermd dat we er ziek van werden. Jongeren plegen meer zelfmoord. Er is oversterfte.

Door de lockdowns zijn mensen minder buiten, hebben ze minder beweging en minder sociale contacten, en ontstaan financiële problemen. Veel angst is bewust aangepraat (misbruik makend van het begrip “nudging”). Kortom er is nogal wat stress veroorzaakt, waardoor mensen minder goed lichamelijk herstellen en hun weerstand onderuit gaat. Ook de vaccins zelf gaven soms schade. Kortom, nog los van covid zelf waren er nogal wat beleidsmaatregelen die een steentje konden bijdragen aan de oversterfte.

De angst, de psychose; een kudde of massa wordt er al snel door beheerst. Ook intelligente schapen (mens of dier) vallen ervoor. Het zijn vaak de niet zo bange belhamels, die niet middenin de kudde lopen maar iets aan de buitenkant, die als eerste een nieuwe richting inslaan. Mits de hond van de herder ze niet een andere kant op stuurt.

Een goede herder zal proberen de kudde rustig te houden, ook bij gevaar. Stress is niet goed voor de kudde. Het oude Israel was een herdersvolk; de rijke vorsten rondom hen keken vaak neer op die hoeders. Maar door dat herderen gingen ze het gedrag van kuddes en zo van zichzelf begrijpen. Niet voor niets was koning David eerst een herder van schapen voordat hij een herder van mensen werd.

Een psalm van David. De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken. Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij zachtjes aan zeer stille wateren. Hij verkwikt mijn ziel; Hij leidt mij in het spoor der gerechtigheid, om Zijns Naams wil. Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. – Psalm 23:1-4.

Deze herderscultuur hebben we vervangen door een onttoverde, mechanische, geprotocolleerde en bureaucratische manier van leven en denken, waar zielloze en gelijke kuddemensen zich vaak angstig voelen en vertrouwen op “De Wetenschap”, die nieuwe religie, en op de exactheid van rekenmodellen. En alles denken we te kunnen beheersen, te kunnen sturen, met protocollen en meetinstrumenten. Nadat mijn vader stopte als herder kwamen de schapen bij een stichting; mijn moeder werkte daarna voor die stichting. Uiteindelijk moest ze weg; ze paste niet binnen de regels en protocollen. Een analyse van die veranderende herderscultuur, hoe het natuurlijke plaats moest maken voor het mechanische, is hier te lezen. Het is niet alleen het verhaal van een kudde ergens op de Veluwe. Het is ook het verhaal van de moderne samenleving.

Griekse rationalisten zoals Plato beseften al, door strak logica toe te passen, dat er wel iets van een mysterie moest zijn. Henry Miller, die zo tegen de heersende moraal inging en vaak ook kerkelijke mensen boos maakte, beschreef hoe het leven zonder goden eruit zou zien:

The gods will depart one day, as mysteriously as they came, leaving behind the human-like shell which deceives the unbelieving, the poor in spirit, the timid souls who have turned the earth into a furnace and a factory. […] The shepherd is eternal, an earth-bound spirit, a renunciator. On these hillsides forever and ever there will be the shepherd with his flock: he will survive everything, including the tradition of all that ever was. – Henry Miller in The Colossus of Maroussi (1941)

Al snel kan de moderne mechanische mens in zijn maakbare wereld niets anders meer dan denken in rekenmodellen. Hij kent enkel nog de onttoverde wereld, maar de betoverde, magische wereld van de natuur, van het leven zelf, die kent hij niet meer. Hij zit economisch, lichamelijk en psychisch opgesloten in het maaksel van zijn eigen hand, de nieuwe toren van Babel waarmee hij denkt tot in de hemel te kunnen reiken. De meeste hogeropgeleiden wonen het liefst zo hoog mogelijk in die toren.

Het is niet zo dat alle moderne keuzes slecht zijn. De forse aanpak tijdens de MKZ-tijd had economische motieven. De koeien konden niet ingeënt worden; dan waren ze niet goed te verkopen. Isoleren en ruimen was daardoor de enige strategie. Hoe onnatuurlijk ook; eenmaal verwijderd van de natuur blijven enkel onnatuurlijke oplossingen over. Het is dan zaak die Sciences of the Artificial (Herbert Simon, 1969) goed te snappen. Dat is zelden het geval. Velen maken zich schuldig aan naïef modeldenken. Daarmee zijn ze niet alleen het contact met de Traditie en de natuur kwijt, maar beheersen ze hun eigen alternatief ook nog ’s niet.

De modelleurs van het RIVM mogen naar hartenlust draaien aan de knoppen van een volstrekt van iedere realiteit gespeend model en mag daaruit elke willekeurige uitkomst gebruiken om beleid te adviseren. En meestal kiest men voor het meest indrukwekkende doemscenario om een lockdown te rechtvaardigen en hebben de leden ook nog eens het lef om dit achteraf goed te praten. – Jan Bonte, neuroloog en blogger, in De Hogepriesters van het OMT (2022)

Normaal zou ik een verhaal als dit op mijn eigen weblog plaatsen. Afgelopen december overleed mijn moeder, driekwart jaar nadat een hersentumor ontdekt werd, enkele jaren nadat ze niet meer bij de kudde welkom was. Ze was fel tegen de opsluiting van mensen, de mondmaskers, de bangmakerij; daarom plaats ik dit verhaal tegelijkertijd op haar weblog, als eerbetoon aan haar moed en onafhankelijkheid. De dexamethason maakte haar gezicht dik, ze wist dat ze ten dode opgeschreven was, maar wilde thuis blijven, thuis leven en sterven, nog met de hondjes zijn.

In de tuin met haar hondjes.

Tot het laatst bleef ze boeren en jagers steunen, en bleef ze maatschappelijk geïnteresseerd. Zolang het nog ging dronk ze ’s ochtends koffie met De Telegraaf op tafel. Ze was fel tegen het coronabeleid. Deze artistieke bewerking van Thierry Baudet’s “Hans! De besmettingen stijgen!” door Nigel Sean gaf haar veel plezier:

THIERRY BAUDET - HANS! [NIGEL SEAN REMIX]

🔗 https://youtu.be/3ORn9EZaCDI

De angst, waar door politici en instituties bewust op ingewerkt is, was zo heilloos. Nog even het eerdere citaat van mijn moeder in herhaling:

Het is als een smeulend vuur onder de grond; niet zichtbaar, verraderlijk maar wel werkzaam aanwezig. En het steekt onverwacht hier of daar de kop op… Het ontij is niet te keren. Je kunt het niet afwenden En je kunt het geen halt toe roepen, door allerlei drastische maatregelen in te voeren, waardoor er nu al duizendtallen lieve, weerloze dieren zijn vermoord..! Als je het nu eens, zoals hier de oude boeren weten, gewoon had laten ‘uitvieren’.

Langzaamaan wordt het virus minder gevaarlijk, zoals al voorspeld door Montagnier en andere topacademici die gecensureerd werden omdat hun kennis als “desinformatie” bestempeld werd door politici, media en instituties die zo hun eigen belangen hadden. De grote gehypnotiseerde massa ging daar gretig in mee. Wat zijn er een hoop “intellectuelen” door de mand gevallen!

“Zo herderinnetje, nu laten we je weer alleen met je gedachten…!” “Juist, meneer”, antwoordde ik. “Dat heeft u goed gezegd!” […] Ja en dat vind ik heerlijk. Elke dag een paar uur dromen en nadenken is voor mij net zo belangrijk als een warme maaltijd. […] Zouden ze de torenvalk ook zien, die daar zo spiedend boven de bosrand vliegt…? – Christien Mouw in Omzwervingen (2004)

Luister dan liever naar de herders, naar de stille geluiden die je enkel opvangt door met en in de natuur te leven, of desnoods naar die al dan niet imaginaire Grote Herder, die ook voor de magoi (wijzen uit het oosten) op z’n minst een intellectuele abstractie is van kennis die onze maakbaarheid en onze beperkingen te boven gaat. Herders en magoi mochten de Logos verwelkomen. Dat zal de (moderne) wereld niet snappen, niet omdat ze te weinig (mechanisch-)rationeel zijn, maar omdat ze niet rationeel genoeg zijn, omdat ze zich niet bewust zijn van de leegte en angst en groupmind die ten grondslag liggen aan hun redeneren.

Mark Stavish on Mass Psychosis Formation, Morality, and Masking

🔗 https://youtu.be/k_074rSumYs

“Sta eens even stil”, zeg ik vaak tegen de mensen. Ga lekker zitten op een kleed in de zon, of in de schaduw van een boom met je rug tegen de stam. Heerlijk toch. Dan ga je vanzelf om je heenkijken. Je gaat van alles ontdekken en zo wordt je interesse geboren voor heel die mooie schepping, die er altijd en overal is. Dan ga je ontdekken, dat er ook bij jou in de straat madeliefjes bloeien, die je eerder nooit waren opgevallen. Waar je eerder aan voorbij liep, daar sta je nu even bij stil. Je hebt er oog voor gekregen. Dat is het geheim. […] Waar je woont op deze wereld, tussen bomen of beton – elke dag is er nieuw leven, elke dag een nieuwe zon. Als je ’t maar ziet! – Christien Mouw in Omzwervingen (2004)

Elke dag. Daarbij noemde ze vaak de uitspraak van Luther: “Als ik weet dat morgen de wereld vergaat, plant ik vandaag nog een appelboom.”

Weblog Nevelflarden heb ik samen met haar gemaakt; zij selecteerde de verhalen, gedichten en foto’s die ze eerder in haar leven gemaakt had en graag nog mee wilde geven aan haar geliefden en aan de wereld. Zo wilde ze een appelboompje planten, zoals Luther het stelde. Kijk gerust wat rond op Nevelflarden; misschien doe je inspiratie op. Later zullen op die site misschien ook andere werken of herinneringen van mijn moeder geplaatst worden.


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.