Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 10 min

Het is geen debat; het is programmering

Op TV scheen er iets van een racismedebat te zijn. Wie de deelnemers zijn, wat de uitkomsten zijn – al sla je me dood, ik zou het niet weten. Ik heb namelijk niet gekeken, en jij zou er verstandig aan doen om ook niet te kijken. Het kost je alleen maar tijd en energie, en ondertussen wordt jouw brein bezig gehouden met onderwerpen die, als je eerlijk bent, je of alleen maar irriteren, of je geen biet interesseren, of je leven niet verrijken. Door wel te kijken volg je braaf de agenda van clubs die niet van jou houden. Dat ga ik in dit stukje een beetje proberen uit te werken.

Misschien heb je het niet nodig. Misschien denk je: “Er zijn wel vaker dat soort onderwerpen op televisie. Dat moet wel voor een bepaald soort publiek zijn waar ik niet toe behoor. Ik ken ook steeds meer mensen die afgehaakt zijn en liever naar alternatieve media kijken, een goed boek lezen, of een fijne boswandeling maken. Of gamen.” Mooi! Kappen met lezen dan, en ga wat nuttigs doen. O, kijk je toch liever wel, voer je toch liever het debat?

Welk debat? Waarover een debat? Het bepalen van de onderwerpen die de aandacht vangen in het publieke debat wordt door politicologen ook wel agenda-setting genoemd. Als je de agenda van het debat kunt bepalen, dan heb je pure macht over de publieke opinie, en over de aandacht van beleidsmakers. Als je de baas bent over de media, dan is het gemakkelijk. Ben je dat niet, dan zul je met het nodige drama moeten komen aanzetten. Mensen worden gedreven door emoties en instincten, vooral angst en sex en groepsidentiteiten, dus daar moet je dan op inspelen. Zie ook het lemma agenda-setting theory.

Volksempfänger.

Bron: Wikipedia

Het mooie ervan is dat het niet eens veel uitmaakt welke stellingen en argumenten er ingenomen worden. Puur het onderwerp zelf al, en de woorden en definities die er gehanteerd worden, geven een “setting” die de energie en de aandacht een zekere kant op kunnen sturen. Voor welke rationele argumenten mensen ontvankelijk zijn, dat is vooral een kwestie van welke emoties ze erbij hebben, welk cultureel filter ze hebben, etc. De meeste mensen vinden zichzelf heel rationeel, en zijn dus blind voor de groepsprocessen en emoties die op de achtergrond normerend worden tijdens zo’n agendering.

Is elk debat dan zinloos? Nee zeker niet! Als er een gemeenschappelijke identiteit bestaat, binnen dezelfde groep, met gezamenlijke doelstellingen, dan tellen feiten en rationele argumenten zwaar. Hoe minder die gedeelde beleving bestaat, hoe minder rationeel het debat wordt. Het gaat dan immers meer om het verwoorden van een wij-zij tegenstelling, waarbij argumenten niet dienen om een gezamenlijk doel te bereiken, maar om de tegenpartij af te troeven, en de eigen groep te bevestigen. Ik zou zeggen, kijk nog ’s goed naar die mensjes op hun knietjes met het vuistje omhoog. Dat is geen argument. Nee, dat is het in beeld brengen van een groepslidmaatschap.

Knielen! Ook in uniform, want het Woke groepsgevoel gaat boven de ratio van de wet.

LU BACH - Woke

🔗 https://youtu.be/-qzjR2ZzTec

We leven in een samenleving die in toenemende mate multicultureel en multi-etnisch is. De gemeenschappelijke culturele en etnische basis van het land wordt daarmee steeds zwakker. Onderzoek naar het effect op het onderlinge vertrouwen en sociale kapitaal is gedaan door Putnam, is vaak herhaald, en heeft geresulteerd in een meta-studie die deze conclusie trok:

We find a statistically significant negative relationship between ethnic diversity and social trust across all [87] studies. – Ethnic Diversity and Social Trust: A Narrative and Meta-Analytical Review. By Dinesen, Schaeffer, and Sønderskov. Annual Review of Political Science, Volume 23, 2020.

Misschien belangrijker nog is een andere “cleavage” of scheidslijn die zich in onze samenleving aan het voltrekken is. Dat is de groeiende kloof tussen de Randstad en de rest van het land. Het journaille, de media, de ambtenarij en de politiek worden beheerst door de Randstad. Die denken dat natuur iets is wat je zelf maakt, wensnatuur. Die denken dat je natuur moet omvormen van bos naar stuifzand, dat ’t dan “natuur” heet, en dat de onmogelijke stikstofeisen van zulke schrale gronden op te lossen zijn door boeren het leven onmogelijk te maken. Hiermee samenhangend is de ontwikkeling zichtbaar van een soort opsplitsing van de middenstand.

Continu pogingen doen anderen te overtuigen met argumenten, terwijl je nauwelijks invloed hebt op de agenda, komt neer op het aan de leiband lopen als een hondje. Als de baas “af” zegt, dan ga je braaf zitten. Als de baas “lopen” zegt, dan ga je kwispelend lopen. Het interesseert de agenda-setter niet eens echt of je eerst je linkerpoot of rechterpoot verzet; als je maar in de richting loopt van het onderwerp dat hij op de agenda gezet heeft. Al snel wordt je brein geprogrammeerd om de woorden te gebruiken, met de argumenten (pro of contra) bezig te zijn, die door de agenda bepaald zijn. Door de NPO. Door een links tot extreemlinks Randstedelijk journaille.

De NOS hield een divibase bij en reikte een divibokaal uit. Diversiteit als religie.

Bron: GeenStijl

Door erover na te denken, door te kijken naar die troep, door te debatteren, gaat jouw brein zowel bewust als onbewust bezig met zo’n onderwerp. Je neemt al snel de woorden en definities over van de agenda-setter, die immers het onderwerp als eerste in de publieke ruimte gebracht heeft, dus jij bent reactief en beweegt binnen de kaders en definities van de agenda-setter. Eigenlijk word je gewoon betoverd.

Dit verhaal wordt een beetje saai, dus ik haal er wat occulte theorie bij. Dat betoveren gaan we letterlijk nemen. Moderne occulte stromingen zijn vooral een soort alternatieve psychologie geworden. Het is logisch: de magiërs van de oude Perzen (waar het woord magie vandaan komt; je weet wel de magiërs of wijzen uit het oosten die het Kind in Bethlehem bezochten etc.) dachten nog dat de goden een soort scheppende kracht hadden. Hun broedervolk in India noemde dat “maya”. Het is een scheppende kracht, maar ook tijdelijk en vaak illusoir. De bron ervan is een soort leegte, chaos, niets, Tao of hoe je het ook noemen wilt. Dat is het terrein van de chaosmagie. Als je ergens een huis wilt bouwen waar al een huis staat, moet je het oude huis eerst afbreken. Psychologisch: als jouw hoofd gericht is op A, dan moeten we wat verwarring stichten (leegte) waarin dan aandacht voor B kan ontstaan. Het vernietigen van A kan gebeuren door een aanval op symbolen, zoals het omver halen van beelden, het taboe verklaren van woorden, etc. Zo’n aanval is niet enkel rationeel maar vooral ook irrationeel. Vervolgens moeten er andere symbolen voor in de plaats komen. Symbolen hebben een sterk effect op emoties en groepsidentiteiten en vormen zo het raamwerk waarbinnen een rationeel debat mogelijk is. Waarom denk je dat ze al die beelden willen slopen? Waarom denk je dat ze nationale feesten op de korrel nemen?

In een heel knappe animatie van 13 minuten laat de door Jung geïnspireerde Lubomir Arsov zien hoe mensen, betoverd door een ziek systeem, gevangen in een grote stad en gevangen in een mentaal vierkant, ten onder gaan, waarna weer wat nieuws kan ontstaan.

Door deel te nemen aan door anderen geagendeerde en gedefinieerde debatten laat je toe dat je deels in hun gevangenis van het denken zult belanden. Soms moet je wel, uit pure zelfverdediging, maar al snel beland je in logica en frames die jou niet dienen. En daar helpt geen ratio aan, tenzij je getraind bent op dit soort manipulaties. “Defense against the Dark arts…” 😉 Mensen die geen innerlijke symbolenwereld hebben – vooral atheïsten en agnosten en domgelovigen dus – zijn daarbij het kwetsbaarst. Werk aan je innerlijke symbolenwereld. Ben je Christen, lees dan Vreekamp. Kijk die animatie hierboven geconcentreerd. Kijk ’m morgen opnieuw. En kijk ’m overmorgen nog een keer.

Opnieuw. En opnieuw. Zo programmeer je mensen. Zo herprogrammeer of ontprogrammeer je mensen. Zat er wat herhaling in mijn stukje? Mooi!

Weer een andere insteek is die van de dialectiek. Maar ik vind dat maar vermoeiend, omdat het te vaak gebezigd wordt door postmodernistische Marxisten. Ze hebben het vaak over deconstructie… dat is ongeveer hetzelfde als beelden neerhalen en leegte of chaos van het denken scheppen. Die leegte willen ze benutten voor hun eigen agenda. Zolang je meespeelt, mag je ook meepraten. Als je maar binnen de lijntjes blijft. Als je maar “beschaafd” blijft. Braaf!

Ik pas.

Liever ontdoe ik me van gehersenspoelde mensen en zoek ik het contact met mensen die hun innerlijke vrijheid nog niet aan de agenda van de televisie geketend hebben. Ze zijn er, het zijn er nog genoeg.

Na de 50 tot 60 arrestaties op eigen terrein tijdens de razzia bij Wijster gewoon terugkeren en een afterparty doen met barbecue. Echte kerels.

Bron: razzia bij Wijster

Als relativering: als je wel een gemeenschappelijk kader hebt, dan is een rationeel argument natuurlijk mogelijk. Zo was ik wat het stikstofverhaal betreft kritisch op het RIVM, maar er was zeker een rationeel discours met het RIVM mogelijk.

Ook rationeel is het om te zien dat de demografische trends zodanig zijn, dat de scheidslijnen in de samenleving enkel zullen vergroten. Daar helpt echt geen spel met woorden aan. Demographics is destiny. Zie ook de mooie analyse van Kaplan uit 1994: The Coming Anarchy.

Als je in die wereld de opinies wilt beïnvloeden, helpt het meedoen aan door anderen geagendeerde nepdebatten niet veel. Je zult dan je eigen symbolen moeten introduceren in de “group mind”. Dat is de sfeer van Yesod, in bijvoorbeeld Dion Fortune’s Moon Magic.

Als afsluiter nog even een reactie van mij op Twitter die ik vandaag plaatste.

The Terrible Mother eats her own children. Don’t get eaten by her. She is back, feminine, chaotic, dominating the inferior minds of the masses. There is another Woman, allied to the sun and the stars, elevating the minds of men. She is in love with Logos.

Lilith als slang in de boom; Eva – nog zonder kennis – wordt bedrogen en verleid, maar haar nageslacht zal de slang onder de voeten krijgen en gekroond worden met sterren. In deze fase van de mythe is het Grote Moeder archetype al gesplitst in de Goede Moeder en de Verschrikkelijke Moeder.

Repel heeft vandaag een stuk gepubliceerd, waarin ze uitlegt waarom je juist wel het debat moet blijven voeren, ook als dat soms hopeloos lijkt. Haar stuk is echt een aanrader. Ze benadert het vanuit een andere invalshoek, waarbij het debat — juist door er aan deel te nemen — soms toch een andere wending kan krijgen. Daardoor komt ze tot andere conclusies dan ik. Lees haar stuk op Saltmines.

Reacties

✉ Kris Flores op 2020-07-14

Prachtig stuk Evert.
Sid Lukkassen schrijft hier ook al jaren over. Het kantelpunt zal moeten komen van de nieuwe jongere generatie die zch in geen enkele droom van links zal herkennen. De botte werkelijkheid zal al deze dromen inhalen.
Kris

✉ Jan Elze op 2020-07-14

Dank Evert voor deze zoveelste interessante bijdrage..
Van mijn Britse white witch wifey aardige collectie Dion Fortune & Co geërfd. Subgenius bible ook op de plank. Bezig met ontstoffelijking, dus mocht je interesse hebben hoor ik het graag. Mijn bescheiden tip: check podcast No Agenda van o.a. Adam Curry. Wedden dat je de geur van Subgenius gewaar wordt.
PraiseBob. Onze Jan

✉ Evert Mouw op 2020-07-14

Wat leuk! Iemand die weet wat SubGenius is… 🙂 Die tref ik niet vaak! Ik heb een emailtje gestuurd.

✉ Emil Snijer op 2020-07-14

Repel heeft een sterk betoog ja. Kan me ook vinden in je schrijven. Ik geloof best dat deze nieuwe stroming die plotseling enorm onder de aandacht is komen te staan, vooral ook voor veel irritaties zorgt. Ik heb eergisteren er het mijne van gezegd. Grappig is dat jij net als ik, ongeveer gelijk lopen qua maatschappelijke radar. Het was ooit jouw artikel over nieuws consumptie waarin je een artikel van Rolf Dobelli aanhaalde. Dat was een geweldig artikel! Hier staat mijn gedachtegoed rondom het racisme debacle.

https://tallsay.com/page/4295002865/social-justice-en-de-valse-moraal

✉ Evert Mouw op 2020-07-14

Jouw artikel “Social justice en de valse moraal” op Tallsay heb ik net ook gelezen; het lukt me niet om daar te registreren (ik gok dat de bevestigingsmail niet door mijn spamfilter komt) dus doe ik dat hier. Goed artikel! Oprecht, scherp, en je legt precies bloot waar de hypocrisie en lafheid zitten. Van Steven Pinker heb ik nooit een boek gelezen, dus dat is mogelijk een “todo”. Ik heb zelf wel meer een Nietzscheaanse invulling van beschaving, of meer Klassiek / Platoons / Gemaans zo je wilt. Ik denk dat die hypocrisie juist de volle kans krijgt omdat we zo graag die kernwaarden “verdraagzaamheid, bescheidenheid, liefde en hulpvaardigheid” (waarden van de kudde) koesteren. Maar moed, kennis en strijdvaardigheid (aristocratische waarden) zijn m.i. net zo belangrijk; en die zie ik overigens treffend naar voren komen in jouw schrijfstijl! Je sluit af met een referentie naar Pinker over een decadente fase in onze beschaving. Ik denk dat je gelijk hebt.


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.