Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 9 min

20 dagen cel voor verkrachter; Eva Toverheks en Chris Ridder

Framing op Twitter en via weblogs is een vast onderdeel geworden van online debatten. Daar lust ik ook wel brood van, dus hierbij een leuke casus.

Twee jaar terug kreeg een jongen van 18 jaar oud een jonge vrouw te pakken in de bus. Zij moest hem aftrekken en pijpen. Hij kreeg 20 dagen cel. En een fikse voorwaardelijke straf erbovenop en nog wat dingen. Te weinig straf? Teveel? Je kunt er van alles van denken en dat deed Eva Vlaardingerbroek dan ook in haar artikel.

Chris Klomp schreef twee dagen later een stevige rebuttal. Dat gaf een hele twitterstorm. En omdat je toch wat met je leven moet, en ik vanavond geen zin had om te gamen, doe ik ook een duit in het zakje. (Laten we elkaar en onszelf niet te serieus nemen. Tjongejonge wat een reacties op Twitter.) Dus, komt ie: de rebuttal van de rebuttal! Even stapsgewijs het artikel van Chris langs, om te beginnen bij het begin:

Een werkstraf en een korte jeugddetentie voor een verkrachting in een streekbus. Dat is natuurlijk voer voor boosheid.

Chris zet meteen de toon: het echte probleem is boosheid. De verkrachting raakt al meteen op de achtergrond bij de lezer; precies wat Chris beoogt. Deze boosheid hoort bij domme media en domme mensen, bij een shockblog:

Zeker toen shockblog GeenStijl een YouTube-filmpje van de dader wist op te snorren.

Zulke foute boosheid kan verkeerde artikelen inspireren.

Niet veel later sprak Eva Vlaardingerbroek (23), een onder populistisch rechts bekende en geliefde verschijning, haar afschuw over het vonnis uit in een veel gedeelde column. […] Het gaat hier om een jonge vrouw die rechtsfilosofie studeerde in Leiden en trots lid is van Forum voor Democratie. […] wel prettig om naar te kijken.

De intentie van Chris is duidelijk. We zullen die domme, populistische boosheid even op zijn plaats zetten. Het frame is zonder veel franje en zonder veel verbloeming gezet. Wie het artikel nu nog zonder innerlijke twijfel verder leest zal waarschijnlijk vooral geleid worden door linkse ideologie en/of een hekel aan het FvD. En dat domme blondje moet niet denken dat ze inhoud heeft; meer dan een lekker ding is het niet.

Dat stukje “prettig om naar te kijken” haalt hij iets later toch maar weg…

Vlaardingerbroek is al meerdere keren betrapt op het verspreiden van nepnieuws.

Nou, dat is nogal wat. Onze topjournalist Chris heeft hier natuurlijk onderzoek naar verricht, kan aan bronnen refereren, heeft hoor en wederhoor toegepast… toch? Toch? TOCH?

Dan ter zake.

Inderdaad. Op inhoud nu. Alsof dat nog geloofwaardig is binnen zo’n absurd frame. Maar vooruit dan maar. Chris geeft een korte schets van wat er zich afspeelde. Hij heeft het over een “18-jarige jongen” (let op “jongen”, niet “man”) die een jonge vrouw misbruikt. Maar Chris moet tot de conclusie komen:

Geen twijfel over mogelijk, dit is seksueel misbruik.

Daarna komt er nog wat over de strafmaat. Opvallend is dat Chris er met enige liefde ook de zaak van Geert Wilders bijsleept:

Uiteraard sprak PVV-voorman Geert Wilders er schande van. Opvallend, voor een man die ooit werd veroordeeld maar door alle omstandigheden helemaal geen straf kreeg opgelegd.

We hadden het al geconstateerd: Chris is een topjournalist. Hij verwijst naar de precieze zaak, met plaats van rechtbank en datum, of nee dat doet hij eigenlijk niet. Laat ik maar gokken: het gaat om de zaak die nog in hoger beroep dient. De veroordeling kan dus nog ongedaan worden gemaakt. Wat fijn, om dat niet te hoeven vermelden. Als linkse journalist telt niet de waarheid, maar het frame. Je bent een toppertje, Chris. Je gaat zelfs de column van het domme blondje puntsgewijs langs, zodat je haar kunt beleren.

Als je nu niet al die framing had toegepast, dan was het wel wat gemakkelijker geweest om puur inhoudelijk en evenwichtig op je belerende punten te reageren. Want ja, je hebt enkele inhoudelijke punten te pakken.

Zo ben ik het met je eens dat het niet ter zake doet of de rechters al dan niet zelf dochters hebben. Ook ben ik het met je eens dat er meer voor nodig is dan een video om het IQ van de veroordeelde vast te stellen. Je kunt over dat IQ twijfels hebben, maar er is (nog) niet voldoende basis om uit te gaan van een foutieve meting. Inderdaad valt het IQ dan binnen het verstandelijke niveau van een kind.

Zeker niet ben ik het met je eens als je met opzet doet alsof je Eva niet begrijpt. Het is glashelder dat Eva beweert dat er geen verband zit tussen IQ en normbesef. Jij valt die assumptie ook niet af. Geef dan gewoon toe dat je het op dat punt met haar eens bent, of zwijg erover. Mijn vermoeden is overigens dat er wel een verband te vinden is tussen die twee; maar ik zal de lezers niet vermoeien met een offtopic uitweiding daarover. (Of vooruit dan, een hint: prefrontale regulatie van het limbische systeem.)

Die laatste hint werd al een beetje medisch. Kijk, hier komen we op een wel interessant gegeven:

het is niet aan de zwarte jas (de rechters) om de witte jas (de specialisten) op dit punt te weerspreken

Toen ik bij rechten een extra vak erbij deed sprak ik daar met een docent die zich zorgen maakte over het ontbreken van statistisch onderwijs voor rechtenstudenten. Hoe kan een rechter het advies van een deskundige inschatten zonder zulke kennis? Want ja, de rechter zal de bevindingen van een specialist moeten begrijpen en vertalen, en ook kritisch moeten beoordelen op de waarde ervan. Dat is een nuance die Chris toch echt te boven gaat. Voor Chris is het letterlijk zwartwit: de zwarte jas versus de witte jas.

Chris gaat verder met het uitdiepen van argumenten die ik hierboven al van context voorzien heb. Het wordt bijna saai, maar hij is ons genadig, want hij komt met een klapper:

Vlaardingerbroek eindigt met een klapper: Indien het strafbare feit bewezen is, is het uw primaire taak het slachtoffer en de samenleving te beschermen, niet de dader. Ook hier gaat de columniste (na jaren studie) best wel de fout in. Juist het jeugdrecht is er bij uitstek om (naast de bescherming van de samenleving) een helpende hand te bieden aan verdachten.

Wie gaat hier de fout in? Als Eva eerder al stelt dat toepassing van het jeugdrecht onterecht is, dan is het in overeenstemming daarmee om ook geen beroep te doen op de unieke doelstelling van datzelfde jeugdrecht.

Let op: ik stel niet dat Chris ongelijk heeft in zijn argument dat het OM en de rechter goede redenen hadden om het jeugdrecht voor deze zaak toe te passen. Maar als je stelt dat Eva daarin ongelijk had, moet je ook consequent zijn en eisen dat de conclusies die Eva daaruit trekt daarmee kloppen. En die zijn dus consequent.

Ook ga ik mee in de constatering van Chris dat de voorwaardelijke straf nog steeds een betekenisvolle straf is. Eva had dat evenwichtiger moeten brengen.

En ja, ik gebruik hier “Eva”, niet “Vlaardingerbroek”, zoals Chris doet. Ik gebruik graag voornamen. En zeker na zulke vriendelijke en zeer terechte complimenten aan het uiterlijk van Eva mag je best een beetje amicaal blijven. Of wil Chris door het gebruik van de achternaam een distantie en afkeuring tot uitdrukking brengen? Dan hoor je geen opmerkingen te maken over de schoonheid van de jongedame. Heeft Chris zijn opmerking over haar uiterlijk daarom achteraf toch maar verwijderd?

Nee natuurlijk niet. Chris was gewoon bang voor boze feministen of verkeerde beeldvorming. Zijn artikel begon al met een frame waarin je een complete olifant kunt vangen. Daarmee eindigt hij ook zijn artikel:

Want dat is wat we met jeugdige verdachten doen in Nederland. We bouwen er een heel netwerk omheen. In de hoop dat jongeren niet nog verder afglijden en er straks weer een columniste met een gebrek aan kennis van het recht opstaat om schande te spreken van een recidiverende dader.

De dappere ridder Chris die opkomt voor jeugdige verdachten en de boze populistische toverheks Vlaardingerbroek verdrijft. Het is een knap heksje, maar haar toverij is doorbroken en nu zien we haar ware aard. Chris, dankjewel. Ik zou niet weten wat we zonder jou zouden moeten aanvangen.

Nog iets, Chris. Ik miste in jouw artikel een linkje naar het artikel van Eva. Misschien heb ik niet goed gekeken, misschien ook zal het spontaan toegevoegd worden aan je artikel, maar hierbij alvast een beetje hulp bij het refereren:

Enne, om ellende maar voor te zijn: ik beloof niet dit artikel ongewijzigd te laten. Spelfouten, die ik nogal ’s maak, vooral na wat gespeeld te hebben met alternatieve alfabetten, zullen gecorrigeerd worden. Inhoudelijke wijzigingen zullen altijd gemeld worden bovenaan het artikel, vetgemaakt en in rood.

AANVULLING: Is Eva een doos?

Na ’t schrijven van dit artikeltje over hoe Chris loopt te framen zag ik op Twitter ook nog dit:

doos

Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het zo erg was… En dan heb ik nog niet eens de inhoud diepgravend geanalyseerd omdat het me primair om de framing ging. Van “Populistische doos” naar “Populistisch”. Nouja. Wat moeten we er nog over zeggen?

AANVULLING: Misbruik of verkrachting?

Er is toch nog iets inhoudelijks over te zeggen. In de framing van Chris past het hem beter om over “misbruik” te spreken dan over “verkrachting”. En de rechterlijke uitspraak heeft het toch echt over een verkrachting, en handelt ook uitgebreid over het dwangelement. Een dag later dus, op Twitter:

Misbruik of verkrachting? Een dag later is er discussie over.
Afzwakken door een containerbegrip te gebruiken?

Voor het vonnis:

AANVULLING: Chris reageert wel, maar de discussie blijft gesloten

We sluiten de discussie af. Toch netjes van Chris dat hij wel reageert.
Toch nog een paar woorden.

AANVULLING: Andere artikelen over dit onderwerp

De casus werd steeds mooier… een prachtig voorbeeld van hoe een linkse journalist stevig loopt te framen, zich beroept op inhoudelijke kennis, en uiteindelijk ook inhoudelijk nat blijkt te gaan. Dit patroon kom je de laatste jaren behoorlijk vaak tegen, dus let daarop.

Met Eva V. heb ik nooit persoonlijk contact gehad, en voor deze casus heb ik ook geen contact met haar gezocht; misschien spreek ik haar ooit nog ’s hierover. Ik wilde de casus met distantie behandelen. Maar ik kan me voorstellen dat ze na al die framing het wel even moeilijk heeft gehad.

En kijk! Ik kan ook framen!

Branden zal ze! Branden! (15e eeuw, Engeland)

Reacties

✉ Simon van Groningen op 2019-10-22

Heerlijk stukje. Dankjewel.

✉ Complurk op 2019-10-22

Mooi geschreven - evenwichtig en feitelijk - en knappe analyse!

✉ Rony Stokart op 2019-10-25

Eerlijk, heerlijk stuk. Over een kwalijk wat Goebbels ruikend stuk oneerlijkheid.

✉ Piet Gamelkoorn op 2019-12-08

Wat een verademing om deze analyse van Evert Mouw te lezen, meer graag.

✉ Jan Ooms op 2020-01-25

He he, iemand die het precies neerzet waar het hoort. Bedankt.


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.