Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 2 min

Toch is het waar — Joris Luyendijk onder bankiers

Het is alweer meer dan vier jaar geleden dat ik het boek kon kopen en laten signeren door Joris Luyendijk. In de Vrijplaats in Leiden gaf hij een drukbezochte lezing over bankiers, het financiële systeem en hoe dat in 2008 allemaal zo fout was gegaan.

De afgelopen twee dagen heb ik het dan eindelijk gelezen. Een aanrader! Complexe materie wordt vlot en toegankelijk gepresenteerd, op een journalistiek doorwrochte manier.

In 2008 waren een hoop mensen in de financiële sector flink in angst. Soms adviseerden ze vrienden en familie om voedsel, medicatie en wapens in te slaan. De wereldeconomie stond bijna stil. Als het financiële systeem plat gaat, dan worden supermarkten niet meer aangevuld; alle transacties en dus alle handel en transport gaan neer.

De gewone burger zag er niet veel van en nog steeds niet… er is een zwijgcode. Bovendien is ’t allemaal te ingewikkeld. Of niet? Joris weet het spannend en toegankelijk te maken.

Alles komt aan bod: de verschillende soorten mensen, de bedrijven, de sociale systemen, de taal, de cultuur, de prikkels die mensen sturen en hoe een hoop hardwerkende, slimme mensen samen een systeem gebouwd hebben dat nog steeds niet veilig is.

Over de inhoud wil ik verder weinig kwijt. Je moet gewoon dat boek lezen; je hebt het zo uit.

Toch wil ik wel inhaken op een pagina achterin in het boek. Hopelijk schend ik het copyright niet teveel maar ik denk dat dit voer is voor een mooie discussie:

Van pag. 194, “Dit kan niet waar zijn”, Luyendijk, uitgave 2015.

En het klopt. Als bedrijven groter zijn dan de landsgrenzen, wie heeft dan nog macht over die bedrijven? En als je geen grote wereldstaat wilt waar mensen elkaar niet kennen en gekend worden, en waar corruptie alle kans krijgt, wat dan? Dit zijn de grote vragen van onze tijd die discussies over de euro, de EU, China, handelsverdragen en onze identiteit domineren.

Politieke partijen die deze fundamentele vragen durven te stellen zullen kiezen voor niet enkel praktische programmapunten, zoals een rem op immigratie en lagere btw, maar durven ook een cultureel-filosofische discussie aan. Ondanks de strubbelingen bij de FvD vind ik dat wel een belangrijke positieve eigenschap van zo’n nieuwe partij. Ook discussies over democratische vernieuwing horen daarbij.

Zelf doet Luyendijk er ook wat mee. In zijn latere boek Kunnen we praten zegt hij het vertrouwen op in de traditionele politieke partijen, zo stelt hij op zijn website. Het boek heb ik (nog) niet gelezen. Gezien zijn meer links-progressieve positie, die hij niet verbergt, sluit hij niet goed aan bij de FvD, maar ik denk wel dat hij dezelfde discussies de moeite waard zou vinden. Die zal hij echter niet voeren, want hij pleit voor een cordon sanitaire rond Baudet. Jammer. Kennelijk kunnen we niet praten.

In die discussies is oog voor het mondiale karakter van handel, economie en geldstromen natuurlijk onmisbaar. Zelfs traditionele en cultuureigen bewegingen moeten in die mondiale wereld bewegen; de uitdagingen van de moderne tijd beginnen met het onderkennen hoe we onze boterham verdienen. Daarom zal ik, ondanks de nijd richting de FvD die hij toont, toch zijn boek aanraden, want het is een goed stuk werk.

Dit kan niet waar zijn
Onder bankiers
Joris Luyendijk
Atlas Contact, 2015

Reacties

✉ Ward op 2019-09-14

Leuke tip!


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.