Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 4 min

PhD waardevol?

Geconfronteerd met de vraag of ik een PhD wil doen ben ik toch ’s rond gaan kijken naar de voor- en nadelen.

Ph-wattes?

Een PhD staat voor philosophiae doctor , vergelijkbaar met de “Dr.” aanduiding in Nederland. Oorspronkelijk stond het voor een graad in de filosofie, maar de moderne PhD heeft doorgaans geen enkel benul van filosofie. Voor universiteiten is het aantrekkelijk om PhD studenten te hebben omdat het relatief goedkope werknemers zijn die (hopelijk) de resultaten van hun onderzoek publiceren in wetenschappelijke tijdschriften. Voor studenten kan het aantrekkelijk zijn een PhD te doen om de Dr. titel te verdienen en om zich nog een poosje in de academische vrijheid te bewegen. Het doen van een PhD traject wordt ook wel het doen van een promotietraject genoemd. De promovendus werkt toe naar zijn promotie (het krijgen van de titel `doctor’).

Niet altijd aantrekkelijk

Het salaris is in het begin betrekkelijk laag. Je valt onder een CAO, en alfa- en gammastudenten verdienen net zoveel als bèta-studenten. Zeker voor de laatste groep, die er vaak al een pittige masterstudie op heeft zitten, is dat wel slikken: je verdient bruto al snel duizend euro per maand minder dan in een bedrijfsfunctie. Bij bètafaculteiten zie je dan ook wel eens dat ze niet zo gemakkelijk kandidaten kunnen vinden voor een promotietrajact. Soms worden daarom kandidaten uit het buitenland aangetrokken. Verder is er ook niet altijd winst na het behalen van de mooie doctorstitel: het mislopen van minstens vier jaar ervaring in het bedrijfsleven eist ook zijn tol. Bovendien zijn veel PhD-ers van twijfelachtig niveau — zie ook de recente discussies over de geloofwaardigheid van veel wetenschappers — en krijgen veel gepromoveerden nauwelijks een baan omdat er gewoon teveel doctors zijn. Zie ook:

Een these schrijven

Traditioneel moet je een proeve van bekwaamheid afleggen: het schrijven van een scriptie of these. In veel wetenschapsgebieden, met name de medische en de technische, bestaat de these uit drie of vier papers die gecombineerd worden met een uitvoerige inleiding. De papers zijn meestal gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften of conferentiebundels. De focus ligt steeds meer op de papers: die worden immers geciteerd en die kun je in je CV zetten. Om in aanmerking te komen voor onderzoeksbanen is het aantal publicaties meestal doorslaggevend. Om te zien hoe vaak die PhD-theses geciteerd worden heb ik een kleine steekproef gedaan bij iemand die in de epigenetica een PhD doet. Conclusie: zulke proefschriften worden zo goed als nooit geciteerd, alleen papers worden geciteerd. Dat kun je vertalen als: veel moeite doen voor het schrijven en laten drukken van een proefschrift zonder dat het eigenlijk nog veel waarde of betekenis heeft. Klik hieronder om mijn mini-onderzoekje te zien.

Voordelen zijn er ook

Uiteraard. Een sexy titel, en een grotere kans op leuker en interessanter werk. Maar wil je meer zijn dan een vervangbaar product, dan moet je meer beheersen dan een paar technische trucjes en moet je ook meer zijn dan een overgespecialiseerde vakidioot. En juist zo’n brede ontwikkeling is iets wat veel PhD-ers missen. Als je in de PhD traject je wel breed kunt ontwikkelen dan zijn de voordelen zeker aanwezig. De kans om te publiceren is ook een voordeel; het kan je de rest van je leven kansen geven om je bezig te houden met je eigen interesses.

En leuke comics!

Maar het grootste voordeel zit ’m misschien nog wel in de leuke en herkenbare comics die je nu kunt lezen. Zie www.phdcomics.com voor strips zoals hieronder…

ambition

Tenslotte

Er zijn mensen die een verkort PhD traject kunnen volgen. In dat geval wegen de nadelen minder zwaar terwijl de voordelen blijven staan.

Reacties

✉ Ward op 2012-03-07

Hoi Evert,

Als 0.001% van alle publicaties PhD-theses zijn maar ze 0.03% van de tijd geciteerd worden is het nog best OK! Een verhouding ontbreekt dus een beetje aan je mini-analyse maar je punt is duidelijk. Het gaat gewoon om de sexy titel en de daaraan gekoppelde superioriteit 🙂
Over een paar jaar, misschien naast mijn werk toch ook maar promoveren. Ik wil ook een sexy titel!

✉ Emil op 2012-03-07

Goed stuk, graag gelezen. En wat een grappige site PhDcomics.com haha echt grappig.

-ik ga meteen ook even jouw versie lezen over “nieuws” want dat heb ik nog steeds niet gedaan.-

groet,

✉ Evert Mouw op 2012-03-07

@Ward: Het klopt dat de verhouding theses : proefschriften van belang kan zijn, maar die 0,03% ontstond door of heel oude (>10 jaar) of geselecteerde (selection bias) papers te introduceren. Zonder dat valsspelen kom ik op 0,00%. Verder is het discutabel of de verhouding echt van belang is: voor rankings is doorgaans alleen het aantal publicaties van belang, en theses tellen daarin niet mee. Anyway, het was maar een mini-onderzoekje met een veel te kleine n en in een beperkt vakgebied. Wil je echt promoveren? Pittig naast je werk, maar als je nu al een paper zou kunnen publiceren op basis van data die je toch al verzameld zou ’t doenbaar zijn.

✉ Ward op 2012-03-09

Ik heb er nog geen serieuze plannen voor hoor, en universiteiten eisen allerlei hoge Master Thesis cijfers voor begeleiding als je naast je werk promoveerd. Dankzij bureaucratisch Leiden had ik echter een 6.5 voor mijn Thesis. Omdat ik vertraging had, mocht ik niet hoger krijgen dan een 6,5 anders was het oneerlijk vergeleken met mijn medestudenten volgens de examencommissie. Dat het NIPO tot twee keer toe mijn data verprutste waardoor ik 6 maanden later eindelijk mijn dataset pas kreeg telde niet mee.

Wil ik me nog een keer in die bureaucratische ivoren toren mengen, nee dat dan weer niet echt.


Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.