Furor Teutonicus blog | over | volg | teuto | lyme | archief | doneer | todo
🕰️
  ⬩  
✍️ Evert Mouw
  ⬩  
⏱️ 8 min

Sustainable Development of verdienmodel? Rypke legt de SDG’s open in Epoque.

*~ recensie ~*

Maar liefst zeventien grote doelen heeft de “wereldgemeenschap” zichzelf gesteld, zeventien Sustainable Development Goals, te zien op o.a. de website van de VN. Het zijn mooie doelen, zoals het terugdringen van armoede, honger en ziekte; het bevorderen van welvaart en gelijkheid; en werken aan rechtvaardigheid en klimaat. Grote internationale organisaties, bedrijven, en ook onze eigen landelijke overheden werken samen aan de SDG-agenda. Daarmee heeft het direct impact op uw eigen leven.

Het wordt mooi gebracht

Met mooie idealen is niets mis. Het is in de uitvoering, met behulp van bureaucratische regelsystemen, dat het nog wel eens fout gaat, zoals ontwikkelingshulp volgens de econome Dambisa Moyo verwerd tot Dead Aid.

Soms ook zitten harde belangen verborgen achter de schone schijn van groene en rechtvaardige idealen. Denk aan de steun van GroenLinks voor biomassa. Die club, deels voortgekomen uit communisten, gebruikt en misbruikt al langer groene thema’s. Zie daarvoor bijvoorbeeld Eco Nostra, geschreven door Peter Siebelt. Niet alleen oud-communisten, maar ook multinationals, NGO’s en hoge politici maken graag gebruik van idealistisch verpakkingsmateriaal.

Het vraagt een kritische blik om door zulke façades heen te kijken. De 17 SDG’s zijn stuk voor stuk opengesneden en blootgelegd door Rype Zeilmaker, bekend van zijn weblog Interessante Tijden en van zijn bijdrages aan De Blauwe Tijger. In Epoque nr. 11 (maart 2021) leest u welke achterliggende (financiële) belangen een rol spelen bij de zeventien mooie doelen van de globalisten. Man en paard worden genoemd.

Het ingaan tegen de belangen van globaal opererende multinationals, politici en NGO’s levert uiteraard relevante tegenstand op. Rypke heeft het al regelmatig aan de stok gehad met ambtenaren en zelfs justitie, en uitgeverij De Blauwe Tijger werd genoemd als risico door de NCTV. Nu moeten we dat wel relativeren, zeker nu zo breed in het nieuws is gekomen dat de NCTV niet op wettige basis handelde, bovendien ook nog ’s weinig professioneel was, en door linkse ideologen zoals Nikki Sterkenburg bijgestuurd werd. Het is een rotzooi bij de NCTV en die organisatie is hard bezig een schandvlek te worden voor ons land.

“Vertel mij wie uw vijanden zijn en ik zeg u wie u bent”, wordt soms gezegd. De weerzin vanuit globalistisch-linkse kringen richting Rypke en zijn uitgever maken zijn werk relevant en interessant. De analyses van Rypke stellen niet teleur. Ze gaan een stuk verder in diepte en detail dan wat je normaal ziet op social media of andere alternatieve kanalen. Laten we er een paar krenten uit pakken.

Een paar voorbeelden

You’ll own nothing

Op pagina 69, bij SDG 12, noemt hij het verschijnsel PAAS: Product as a Service. Denk daarbij ook aan de door het WEF genoemde verschijnsel you’ll own nothing and be happy. Het idee is dat je niet meer de eigenaar bent van dingen die je nodig hebt, maar dat je ze huurt. Dus in plaats van een lamp te kopen zou je jaarlijks een vast bedrag kunnen betalen voor de “dienst” zijnde de verlichting van je gang. Het verschuiven van kopen naar huren is al lang aan de gang, vooral in de softwaresector waar je vaak een licentie neemt op een softwarepakket. In de “circulaire economie” zijn zulke diensten prominent aanwezig. Rypke schrijft daarover:

Na een aankoop heb je geen verplichtingen, je bent vrij. Maar bij afname van een dienst, zit je voor de tijd van levering met een papieren enkelband aan multinationals en overheden vast. Contracten heten die ketens.

Diensten, zoals die lamp in je gang, kunnen vlot blijven werken door ze continu te monitoren. Denk aan slimme meters, internet of things, en jawel, ook smart cities. Alles moet “slim”, lees: verbonden en gemonitord.

Smart cities

SDG 11: Make cities and human settlements inclusive, safe, resilient and sustainable.

Ondanks de interesse van Rypke voor oude geschiedenis en natuurhistorie weet hij ook mee te praten over de subcultuur waaruit de privacy-gerichte internetprovider XS4ALL ontstond, die inmiddels door KPN is ingekapseld. De computerwereld in de jaren ’90 bestond inderdaad uit idealisten en hackers die IT en AI wilden gebruiken voor meer democratie, meer privacy en meer vrije markt, liefst ook voor kleine bedrijven. De technologie werd al snel overgenomen door Big Tech en Big Government die ook de mooie woorden overnamen, maar in de praktijk monopolisten en oligarchen werden.

Een voorbeeld daarvan is IBM, dat zich in 2011 de term smarter cities als handelsmerk toe-eigende. Iedere stad die nu slimmer wil worden moet eerst langs IBM. Wie de AI-technologie beheerst en de overheid in zijn zak heeft, heeft de macht in 2030. Dat kon je ook wel bedenken zonder al te smart te zijn. Techniek verhelpt menselijke morele gebreken immers niet, maar kan die evengoed versterken.

Gesproken over macht… wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Voor het succes van de SDG’s zijn marketing en onderwijs dan ook cruciaal.

Indoctrinatie via het onderwijs

SDG 4: Ensure inclusive and equitable quality education and promote lifelong learning opportunities for all.

Rypke zegt hierover:

Maar wat zien we in de praktijk? Politieke indoctrinatie van basisschool tot universiteit, en de corrumpering van wetenschap.

Dat zijn boude stellingen, die om onderbouwing vragen. Rypke schiet de bal er meteen in:

In 2019 betuigden alle dertien hogescholen samen met de universiteiten hun steun aan de SDG-charter van de Verenigde naties. Dat gebeurde op de “SDG Action Day”. De Saxion Hogeschool in Deventer heeft op de voorgevel de doelen aangeplakt: “Wij dragen bij aan de SDG’s”. Zij tekende in 2018 al een overeenkomst van onderwerping aan het wereldsocialisme.

Een bespreking zoals deze dient niet hele delen van het gerecenseerde werk te citeren, maar het valt niet mee om de verleiding te weerstaan om de drie pagina’s over deze indoctrinatie niet geheel over te nemen. We lezen over een SDG dashboard dat door veertien universiteiten verenigd in de VSNU gebruikt wordt. Deze universiteiten stellen zichzelf expliciet als doel om politieke en maatschappelijke actie te nemen: “De grootste urgentie om te handelen is ook in de wetenschap zichtbaar. Klimaatactie is het grootste onderdeel.”

Toch nog maar wat citeren dan:

Onderwijs wordt bewustwording. Zo moet uw kind leren dat gender (SDG 6) een sociaal geslacht is, dat op groepsniveau cultuurbepaald zou zijn. In het te keuren curriculum komt op 26 pagina’s het woord diversiteit 13 maal voor (SDG 10). De leerling dient “zich bewust te worden van diversiteit”.

Rypke geeft meer voorbeelden, teveel om allemaal te gaan noemen of citeren. Nog eentje dan als afsluiter:

Toen het kabinet-Rutte 3 stikstofmaatregelen ten koste van boeren aankondigde, kregen basisschoolkinderen op 23 september 2019 onderwezen dat er een stikstofprobleem zou bestaan: “Natuur en mens hebben last van teveel stikstof” en dat er “goede en slechte stikstof” bestaat; een chemisch onzinnige bewering. […] “Teveel slechte stikstof is een probleem. Daarom gingen milieugroepen naar de rechter.” Vervolgens lezen we de volgende beweringen: “Veel kinderen in Nederland hebben astma. Zij kunnen moeilijk ademhalen. Zij hebben last van slechte stikstof. Daarom moet er een goed plan komen.”

Het verband tussen luchtwegaandoeningen en stikstofuitstoot is er zeker, maar wordt – zoals Rypke ook hier laat zien – vaak opportunistisch verkeerd weergegeven. Zie daarvoor ook het artikel Stikstofbeleid gaat op je longen zitten.

De verontrustende conclusie van Rypke bij SDG 4 is daarmee goed onderbouwd:

De Tweede Kamer nam in 2019 al een motie aan die stelde dat alle nieuwe wetgeving voortaan getoetst moet worden op haar compatibiliteit met de SDG’s door middel van een SDG-toets; compatibel dus met de gender-, CO2-, en windmolenpolitiek van de Verenigde Naties.

Hierboven zijn ter illustratie slechts drie thema’s summier uitgelicht, terwijl Rypke een uitgebreide analyse geeft van alle zeventien SDG’s, die ons ook op persoonlijk vlak waarschijnlijk zullen beroeren en alle aspecten van het leven bestrijken. Zijn beschrijving telt dan ook bijna honderd pagina’s, waaronder ook een hoop mooie illustraties, vormgegeven in een kwaliteitsuitgave.

Kritiek op de aanpak van Rypke

Voor zover kritiek mogelijk is op de analyse van Rypke komt het er vooral op neer dat het een strijdvaardige analyse is die weinig oog heeft voor de visie van de (al dan niet vermeende) opponent.

  1. Veel personen en mogelijk zelfs organisaties kunnen oprechte bedoelingen hebben met de SDG’s. Dat zal soms naïef zijn van ze, maar ook naïeve mensen zijn gevaarlijk. Het onderkennen van deze naïeve toestand is belangrijk bij het bestrijden van het beest.
  2. Het werken aan sommige SDG’s kan misschien wel degelijk tot positieve resultaten leiden. Deze optie is in de analyses van Rypke niet meegenomen.
  3. Een aantal ontwikkelingen, zoals de vervanging van eigendom (aankoop) door diensten, is al langer aan de gang en lijkt ook sterk aangestuurd te worden door de vraagzijde (de consument) zelf.
  4. Er ontbreken tegenvoorbeelden die de eigen conclusies afzwakken. Hierdoor krijgt de analyse als geheel dezelfde sfeer als die waarop het reageert: het wordt eenkennig.

Is Rypke een soort Katholieke monnik of een Viking? Naar mijn gevoel houdt hij ergens het midden tussen beide. Dat blijkt uit zijn website, waar hij zowel enthousiast spreekt over het vroegere werk van monniken alsook een boek noemt over Vikingen dat als titel heeft Laughing shall I die. Op dezelfde pagina van zijn site lezen we:

Zonder radicaal schoon schip in bestuurlijk Nederland en de bezem door de maffiapraktijken die ik beschrijf (privaat gewin op publieke kosten/‘duurzaamheid’) is er geen morele noch legitieme reden deze leugenachtige en corrupte overheid nog 1 seconde serieus te nemen.

Dat zijn stevige woorden, misschien ook wat polemisch. Maar na alle ellende met biomassa, stikstofdossiers, de toeslagenaffaire, gerommel rondom Corona, weggemoffelde cijfers over immigratie, het “falende” geheugen van Rutte, enzovoorts et cetera, is het wel glashelder dat niet alles in onze politieke cultuur en bij onze overheid gaat zoals het zou moeten gaan.

Een hoognodige analyse

Het propagandaverhaal van de globalistisch-linkse overheidsorganen, politici, media, NGO’s en wereldorganisaties is minstens zo eenkennig en eenzijdig, en nog veel propagandistischer, dan welk schrijfsel van Rypke dan ook. Daarvoor zetten ze geraffineerde marketing en psychologie in. Van zulke grote, machtige en van uw belastinggeld ruimhartig gefinancierde clubs mag toch veel meer eerlijkheid, grondigheid en evenwichtigheid verwacht worden dan van de bijna eenzaam strijdende onderzoeksjournalist Rypke Zeilmaker, die ondanks zijn beperkte middelen toch een krachtige tegenanalyse heeft weten neer te zetten. Zijn tegenanalyse is ook voor SDG-fans van waarde, omdat het de valkuilen en zwakke plekken toont.

En daarom, juist om het evenwicht te bewaren, van harte aanbevolen: Alle SDG’s in Epoque nr. 11 (maart 2021), geschreven door Rypke Zeilmaker.

Epoque 11 (maart 2021) cover.

Deze blogpost werd in december 2022 overgezet van WordPress naar een methode gebaseerd op Markdown; het is mogelijk dat hierbij fouten of wijzigingen zijn ontstaan t.o.v. de originele blogpost.